This house wasn’t me. But my car was. I gripped the steering wheel with both hands. It hadn’t always been white, just like the seats hadn’t always been leather. Had I gone too far with the restoration? Maybe Karson would feel like I’d butchered the thing. But deep in my heart, I believed this was what the car should have looked like in its glory days. This was how it should have been before someone had forgotten its beauty and left it in a junkyard for two teenagers to squat in for a couple of years. The modern touches, like power windows and an air-ride suspension, were purely a comfort thing. I was glad for them, given I was about to drive across the country. I hit the gas, speeding out of the loop. When I passed through the exterior gate, I took one final glance in the rearview mirror. No more gates. The traffic in the suburbs wasn’t awful, but as I hit the city, things slowed to a crawl. It took an hour for the congestion to break, but break it finally did. Then I raced. Karson had always said running away from home was the best decision of his life. I had to agree.

Bu ev ben değildim. Ama arabam öyleydi. Direksiyonu iki elimle tuttum. Tıpkı koltukların her zaman deri olmadığı gibi, her zaman beyaz da değildi. Restorasyonda çok mu ileri gitmiştim? Belki Karson o şeyi katlettiğimi düşünürdü. Ama kalbimin derinliklerinde, arabanın görkemli günlerinde böyle görünmesi gerektiğine inanıyordum. Birisi onun güzelliğini unutup onu iki gencin birkaç yıllığına hurdalığa bırakmasından önce böyle olması gerekirdi. Elektrikli camlar ve havalı süspansiyon gibi modern dokunuşlar tamamen konfor amaçlıydı. Ülkeyi baştan sona arabayla geçmek üzere olduğum için onlar adına sevindim. Gaza basıp hızla döngüden çıktım. Dış kapıdan geçtiğimde dikiz aynasına son bir kez baktım. Artık kapı yok. Banliyölerdeki trafik fena değildi ama şehre vardığımda işler yavaşladı. Sıkışıklığın ortadan kalkması bir saat sürdü ama sonunda çözüldü. Daha sonra yarıştım. Karson her zaman evden kaçmanın hayatının en iyi kararı olduğunu söylemişti. Kabul etmek zorundaydım.