“I’m in no hurry.” She sighed, toying with the strap on her purse. I sat a little straighter, pretending to glance at the car in the rearview, instead checking my face. My hair was a goddamn mess. I ran a hand through it twice, taming down the dark blond sticking up on top. Shit.When was the last time I’d cared about my hair? “Where are you taking my car?” she asked. “To my garage. I’ll take a closer look at it tomorrow, but when I loaded it up, I saw some damage to the wheel. The side panel’s pretty banged up too.” “Damn it,” she grumbled, dropping her head into her hand. “I can’t believe I did this.” “Accidents happen.” They were never expected and never convenient. “This one shouldn’t have,” she muttered. “I don’t suppose you do any custom car work? I had the entire thing restored and need to get it fixed.” “I’ve done some.” More than some, but I wasn’t going to promise I could fix her Cadillac until I got a better look at the damage. “Like I said, let’s see what we’re dealing with tomorrow.” “Okay.” She leaned against the door, her frame slumped. She looked like she was about five minutes from falling asleep. “Where you staying?” “Sally mentioned something about a motel.” “I’ll drop you there, then take your car to the shop.” She hummed her agreement as we reached the edge of town. I slowed as the highway turned into Main Street, then veered off to park in front of the Summers Motel. There were fifteen rooms in total, all situated in a horseshoe around an office in the center. Guests mostly parked in the loop, but the tow truck was too large for the space so I stopped us along the sidewalk. As expected, Sally’s truck, dented and dinged, was parked beside the office. Inside, she was laughing with her twin sister, Meggie. The two were eating something, probably a dessert of sorts. Sally was always experimenting with cookies and cakes. Those two would load themselves up on sugar for a few hours and chase it down with a gallon of coffee. No surprise that Sally was rarely seen in town before noon. Meggie owned the motel and had worked the night shift for as long as I could remember. She said it was so her employees could have the normal hours. My theory was that she and Sally were born night owls. “Here we are.” Londyn looked over, giving me a hint of a smile. “Thank you. I’ll come by the garage tomorrow.” “No rush. It’ll take me some time to figure out what we’re dealing with here. I can call you if you’d like. Tell you when to come down.” “Okay—no, wait,” she grumbled. “I don’t have a phone.”

"Acelem yok." İçini çekerek çantasının askısıyla oynadı. Biraz daha dik oturdum, yüzümü kontrol etmek yerine arkadan arabaya bakıyormuş gibi yaptım. Saçlarım berbat bir haldeydi. Elimi iki kez üzerinden geçirdim ve üstüne çıkan koyu sarıyı sakinleştirdim. Kahretsin. Saçıma en son ne zaman bakım yaptım? "Arabamı nereye götürüyorsun?" diye sordu. “Garajıma. Yarın daha yakından bakacağım ama yüklediğimde tekerlekte bir miktar hasar gördüm. Yan panel de epeyce çarpılmış." "Lanet olsun," diye homurdandı ve başını ellerinin arasına aldı. "Bunu yaptığıma inanamıyorum." "Yanlışlıkla oldu." Asla beklenmiyorlardı ve asla uygun değillerdi. "Bu olmamalıydı" diye mırıldandı. "Herhangi bir özel araba işi yaptığınızı sanmıyorum? Her şeyi restore ettirdim ve tamir ettirmem gerekiyor.” "Birazını yaptım." Çoğundan fazlaydı ama hasarını daha iyi görene kadar Cadillac'ını tamir edebileceğime söz vermeyecektim. "Dediğim gibi, yarın neyle uğraşacağımızı görelim." "Tamam aşkım." Kapıya yaslandı, bedeni çökmüştü. Uykuya dalmasına beş dakika kalmış gibi görünüyordu."Nerede kalıyorsun?" "Sally bir motelden bahsetti." "Seni oraya bırakacağım, sonra arabanı dükkana götüreceğim." Kasabanın kenarına vardığımızda mırıldanarak onayladı. Otoyol Ana Caddeye dönerken yavaşladım, sonra da Summers Motel'in önüne park etmek için saptım. Toplamda on beş oda vardı ve hepsi merkezdeki bir ofisin etrafındaki at nalı şeklinde yer alıyordu. Konuklar çoğunlukla halka açık alana park ediyorlardı ama çekici kamyon alan için çok büyüktü, bu yüzden bizi kaldırımda durdurdum. Beklendiği gibi Sally'nin çukurlu ve çukurlu kamyonu ofisin yanına park edilmişti. İçeride ikiz kardeşi Meggie ile gülüyordu. İkisi bir şeyler yiyorlardı, muhtemelen bir çeşit tatlı. Sally her zaman kurabiye ve keklerle deneyler yapıyordu. Bu ikisi birkaç saatliğine şekere yükleniyor ve bir galon kahveyle peşinden koşuyorlardı. Sally'nin öğleden önce kasabada nadiren görülmesi şaşırtıcı değildi. Meggie motelin sahibiydi ve hatırlayabildiğim kadarıyla gece vardiyasında çalışıyordu. Bunun çalışanlarının normal çalışma saatlerine sahip olabilmesi için olduğunu söyledi. Benim teorim o ve Sally'nin gece kuşu olarak doğduğu yönündeydi. "Buradayız." Londy bana bakıp gülümsedi. "Teşekkür ederim. Yarın garaja geleceğim. "Acele etme. Burada neyle karşı karşıya olduğumuzu anlamam biraz zaman alacak. Eğer istersen seni arayabilirim.Sana ne zaman ineceğini söyle." "Tamam, hayır, bekle," diye homurdandı. "Telefonum yok."