I'm not—I work hard in the gym and I'm proud of the way my body looks. But seeing me fully naked is an intimate thing, something that only one other boy has ever seen. Other boyfriends only ever saw me in the dark, or partially clothed. I never wanted to give them the space or time to see my body. It felt like an intimate secret that I didn't want to share with just anyone. Despite all of that, there's one difference in this situation: I hate seeing Tristan win. I have no problem showing myself if it means beating him at his own game. Hell, of all the reasons to show off my naked body, this is probably at the top of the list. And all of a sudden, I'm the one who's grinning. I straighten up and lift my chin. Before I can think too hard about what I'm about to do, I open the door and step out into the hallway. Tristan is leaning on the railing, arms crossed, with a giant smirk on his face. He's enjoying my torture way too much. But when he sees me step out of the bathroom, his entire demeanor changes. His eyes go wide. Then his gaze begins trailing down my body. I can feel the blush light my face on fire, but I don't break my stare—I won't give him the satisfaction of my embarrassment. I keep my focus locked on his face as I walk slowly toward him. His eyes snap up to meet mine once I'm standing in front of him. His shock over my action and obvious appreciation of my body immediately inject me with confidence. I push my breasts forward and cock my hip to the side to accentuate my curves. Of all the power games we play, in this moment, I know I’ve won this round. And I want nothing more than to make sure he knows that. I smirk at his expression. "You know," I purr, tracing my finger down the front of his shirt, "it's not exactly the best proof of your social prowess if you have to trick a girl into getting naked and wet for you." I saunter down the hallway to my bedroom and slam the door behind me.

Ben değilim; spor salonunda çok çalışıyorum ve vücudumun görünüşüyle ​​gurur duyuyorum. Ama beni tamamen çıplak görmek çok özel bir şey, şimdiye kadar sadece bir çocuğun gördüğü bir şey. Diğer erkek arkadaşlarım beni yalnızca karanlıkta veya kısmen giyinik halde gördüler. Onlara asla bedenimi görmeleri için yer veya zaman vermek istemedim. Kimseyle paylaşmak istemediğim özel bir sır gibi hissettim. Bütün bunlara rağmen bu durumda bir fark var: Tristan'ın kazanmasını görmekten nefret ediyorum. Eğer bu onu kendi oyununda yenmek anlamına geliyorsa, kendimi göstermekte hiçbir sorunum yok. Çıplak vücudumu sergilememin tüm nedenleri arasında bu muhtemelen listenin başında yer alıyor. Ve birdenbire sırıtan kişi ben oluyorum. Doğrulup çenemi kaldırdım. Ne yapacağımı fazla düşünmeye fırsat bulamadan kapıyı açıp koridora çıkıyorum. Tristan yüzünde kocaman bir sırıtışla kollarını kavuşturmuş halde korkuluklara yaslanıyor. Benim işkencemden fazlasıyla keyif alıyor. Ama benim banyodan çıktığımı görünce tavrı tamamen değişiyor. Gözleri genişliyor. Sonra bakışları vücudumda gezinmeye başlıyor. Yüzümün kızardığını hissedebiliyorum ama bakışlarımı kaçırmıyorum; ona utancımın tatminini yaşatmayacağım. Yavaşça ona doğru yürürken odak noktamı yüzüne kilitledim. Onun önüne geçtiğimde gözleri benimkilerle buluştu. Hareketim karşısında yaşadığı şok ve vücudumu açıkça takdir etmesi bana anında güven aşıladı.Göğüslerimi öne doğru itiyorum ve kıvrımlarımı vurgulamak için kalçamı yana doğru kaldırıyorum. Şu anda oynadığımız tüm güç oyunlarından bu raundu kazandığımı biliyorum. Ve onun bunu bildiğinden emin olmaktan başka bir şey istemiyorum. İfadesine gülümsedim. "Biliyor musun," diye mırıldandım, parmağımı gömleğinin önünde gezdirirken, "bir kızı senin için soyunup ıslanmaya ikna etmek zorunda kalman, sosyal hünerinin en iyi kanıtı sayılmaz." Koridordan yatak odama doğru yürüyorum ve kapıyı arkamdan çarpıyorum.