Ihide between the cars in the parking lot, breathing heavily. If I’d known this is what we’d be returning to, I would’ve voted for skipping classes and staying the whole week with my parents. But no, Creighton had an important thing to do. Like today’s match. Against my brother. I wince at the reminder of their threatening stares when they jumped into the ring, looking no different than walls of muscle ready to pound each other into oblivion. And since this happens to be the most awaited final of the current championship, both REU and TKU students are swarming the place, cheering and shouting and thirsting for blood. Both Jeremy’s and Creighton’s blood. Yikes. I stare at my watch and groan when I find it’s been only ten minutes since I kind of escaped from the club. So no, I wasn’t going to watch them go at each other’s throats. I begged them both to stop this or for one of them to forfeit, but neither of them is a quitter. Besides, Jeremy said he can’t trust anyone to protect his sister if he can’t beat him. Something that got Creighton even more riled up for the fight. Men and their testosterone will be the death of me. So here I am, all alone in hiding, waiting for the ordeal to be done with. Glyndon was keeping me company because she doesn’t like manifestations of violence either. Despite our objections about attending, we were all dragged by Ava anyway—she’s all for fights and is probably cheering for Creighton at the top of her lungs as we speak. It took her some time and a few shopping trips for her to actually forgive me for shooting Creighton, and only because she knows how much we mean to each other. Glyndon was the nicest of the bunch and talked to me soon after I got back to college. And since she’s a sweetheart, she opted to escape with me and was busy showing me her latest paintings. But alas, Killian interrupted us a few minutes ago and kidnapped her to God knows where. “I still don’t forgive you for making her cry,” is what he told me as he swooped her away. That psycho is incorrigible. Aside from Creighton, he’s the most territorial. Actually, Creighton is in a league of his own. Not only is he possessive of me to the point where he’s constantly glaring at Tiger whenever he lies on my chest, but he’s also so consistent about it that no guy comes close to me in fear of his wrath. Even Harry, who’s gay and has a crush on Creighton and is the leader of his fan club, isn’t safe from his lashes of jealousy. I lean against my car and opt to roam social media. I pause at the picture I see on Creighton’s account. He actually used the one Remi and I created for him a long time ago, but he changed the password and everything because Remi was planning to post ‘weird shit’ on his page. Creighton’s profile picture is the same as his first post. It’s a selfie he took when I wasn’t even aware. I’m asleep in his lap, head tucked in his chest so that my face isn’t visible and only half of his is. His veiny hand grips me possessively by the waist and the caption says: My girl. My woman. Mine. That was during the month we were apart. Exactly a day before he kidnapped me to that island. How romantic. Not. The second picture is another selfie he took after we got back to college. He’s carrying me with a hand beneath my ass, my legs are wrapped around his naked waist, and my head is buried in his shoulder. Did I mention that she’s all mine? The third—the one I’m currently looking at that’s making me struggle to breathe—is one he posted just earlier. Before the fight, I kind of slipped into the locker room for one final attempt to dissuade him from going against Jeremy. Big mistake. Not only did he look at me like a hungry predator, but he also oozed with savage adrenaline. Needless to say, I didn’t stand a chance. Creighton fucked me senseless against the bench in the pussy and then in the ass while he bit my throat and spanked me. My core throbs and the welts on my ass sting at the reminder. I should feel demented that I get off on the pain as much as I get off on the pleasure, but I’ve learned to accept that about myself and us. I’ve learned to own up to what makes us who we are, because I realize just how lucky we are to be so compatible despite having such different personalities. Like a puzzle, the good and bad parts fit together perfectly. The picture he posted is from the neck up, when he kissed me soon after we finished. My eyes are closed and his are open as he stares at the camera with chilling possessiveness. Reminder: She’s mine. A tingle ripples through me and dances at the base of my spine. He’s simply impossible. I still like the picture anyway. What? I’ve got to stake a claim, too. Next time I catch a girl flirting with him, I’m going to forward her to his Instagram account. That he made for me. No kidding, the other day, he was like, “Didn’t you say you’d unfollow all the guys if I make an Instagram account? Do it.” I reminded him that I said he should have social media to follow me, not that he’d cut me off from the world, but he’s not having that. Anyway, I’m so going to send this to Harry and his ever-growing fan club when he taunts me. “Can’t you stop this?” The very familiar voice filters from a few rows ahead. I let my phone slip into my dress pocket and sneak along the cars. Sure enough, Cecily stands in the shadows, her silver hair flying in the wind as she grips her phone tight. Oddly, her shirt is a simple black one with no quotes on it. “You don’t understand. I just can’t do this,” she whispers in a shaky voice and I want to reach out and hug her. She’s been distressed for a while, and even Glyn expressed her worry about it the other day. I must make a noise in trying to get close to her, because she faces me with a deer-caught-in-the-headlights gaze before she removes the phone from her ear and hangs up on whoever she was talking with. “Annika?” Her tone is cold, a little bit wrong, as if it’s not the same Cecily I know. “What are you doing here?” “Uh, I kind of couldn’t watch my brother and my boyfriend fighting. Especially since they have a grudge.” I air quote the last word. “Oh, I see.” Her voice softens. I approach her slowly, scared any sudden movement will make her bolt. “Are you okay, Ces?” She nods soundlessly. While Jeremy has been insufferable since he learned Cecily helped Creighton abduct me, I don’t hold a grudge against her. One, she didn’t know and really thought he only wanted to talk to me before she was thrown out of the plane. Two, she’s suffered from Jeremy enough as it is. I know how harsh my brother can be, and he’s never really liked Cecily. It’s mutual, but still. And sometimes, I catch them looking at each other in a way I can’t put my finger on. “I’m always here if you want to talk,” I tell her softly. “Even if it’s about Jer.” A visible tremor goes through her limbs and she stares at me, hard, as if trying to figure out if she should trust me. I think she decides she can, because she takes a step forward. “Anni, you can’t tell anyone about this.” “Cross my heart and hope to die.” She inhales sharply, her eyes darting sideways. “I made a terrible mistake and I don’t know how to undo it.” It’s the first time I’ve seen her so lost, so scared. Cecily has always been the most confident one, the assertive one, the crash-into-the-problem-head-first one. But she looks so terribly confused that I want to hug her. “What is it? Tell me and I might be able to help.” “It’s—” Her words are cut off when I feel a presence behind me and then my nostrils fill with his distinctive scent mixed with adrenaline and sweat. A strong hand wraps around my waist and I shiver as I’m slammed against his side, where his body heat overwhelms mine. “Hi, Creigh,” my friend murmurs, then slides her dejected attention to me. “I’m going back.” “Cecily, wait,” I call after her, but she’s already gone. I glare up at Creighton’s gorgeous face with the thick brows and busted lips, and it’s hard to be mad at him. “Ces was going to tell me something and you screwed it up.” “Don’t get involved in Cecily’s business when she doesn’t even know what she wants.” He pushes a stray hair that the wind stuffed in my face behind my ear. “Were you hiding, little purple?” “I didn’t want to see you guys fighting.” I swallow. “Who won?” “It was a draw.” “Thank God.” I release a breath. “We’ll have a rematch next week.” “Seriously?” “Next time, don’t hide or I’ll draw it out more.” He flicks my forehead teasingly and I massage the spot, glaring up at him. “Aww. And I’m so going to hide again.” “Don’t be a brat.” “Oh, please, you love it when I’m a brat.” “Seems the appetizer from earlier didn’t teach you a lesson.” “That was…just an appetizer?” “More or less.” “What’s the main course then?” “You’ll find out if you’re a good girl.” My panties soak at the promise in his voice. I love it when he keeps me in the dark about his plans and then I find myself all tied up and fucked to within an inch of my life. Or when he introduces new toys that I swear are manufactured so he can torture me with them. “Will you take a picture and post it on IG this time, too?” “No. They only need to be reminded in another two weeks or so.” “You’re so over the top, but I still love you,” I whisper. “So much, it’s insane.” “Good, because I’ll make sure you always love me as much as I love you.” And then he’s lifting me by the waist and kissing me.

Otoparktaki arabaların arasında derin derin nefes alarak saklanıyorum. Eğer geri döneceğimiz şeyin bu olacağını bilseydim, oyumu dersleri atlayıp bütün hafta ailemle kalmayı tercih ederdim. Ama hayır, Creighton'ın yapacak önemli bir işi vardı. Bugünkü maç gibi. Kardeşime karşı. Ringe atladıklarında, birbirini yok etmeye hazır kas duvarlarından hiçbir farkı olmayan tehditkar bakışlarını hatırlayınca irkildim. Ve bu, mevcut şampiyonanın en çok beklenen finali olduğundan, hem REU hem de TKU öğrencileri tezahürat yaparak, bağırarak ve kana susamış halde salonu dolduruyorlar. Hem Jeremy'nin hem de Creighton'ın kanı. Ahh. Saatime bakıyorum ve kulüpten kaçtığımdan bu yana yalnızca on dakika geçtiğini fark ettiğimde inliyorum. Yani hayır, onların birbirlerinin boğazına gitmelerini izlemeyecektim. Her ikisine de bunu durdurmaları ya da birinin kaybetmesi için yalvardım ama ikisi de vazgeçmiyor. Ayrıca Jeremy, eğer onu yenemezse kız kardeşini koruması için kimseye güvenemeyeceğini söyledi. Creighton'u dövüşe daha da kızdıran bir şey vardı. Erkekler ve onların testosteronu benim ölümüm olacak. İşte buradayım, yapayalnız saklanıyorum, çetin sınavın bitmesini bekliyorum. Glyndon da bana eşlik ediyordu çünkü o da şiddetin tezahürlerinden hoşlanmıyordu.Katılma konusundaki itirazlarımıza rağmen hepimiz Ava tarafından sürüklenmiştik; o tamamen kavgalardan yanaydı ve muhtemelen biz konuşurken Creighton'a var gücüyle tezahürat yapıyordu. Creighton'ı vurduğum için beni affetmesi biraz zaman aldı ve birkaç alışveriş gezisine çıktı, üstelik sadece birbirimiz için ne kadar önemli olduğumuzu bildiği için. Glyndon grubun en iyi üyesiydi ve üniversiteye döndükten hemen sonra benimle konuştu. Sevgilim olduğu için benimle kaçmayı tercih etti ve bana son resimlerini göstermekle meşguldü. Ama ne yazık ki Killian birkaç dakika önce sözümüzü kesti ve onu Tanrı bilir nereye kaçırdı. Onu uzaklaştırırken bana "Onu ağlattığın için seni hâlâ affetmiyorum" dedi. O psikopat düzeltilemez. Creighton dışında en bölgesel olanı o. Aslında Creighton başlı başına bir ligde. Sadece ne zaman göğsüme yatsa Tiger'a dik dik bakacak kadar bana sahip çıkmakla kalmıyor, aynı zamanda bu konuda o kadar tutarlı ki hiçbir erkek onun gazabından korkarak yanıma yaklaşmıyor. Eşcinsel olan ve Creighton'a aşık olan ve onun hayran kulübünün lideri olan Harry bile onun kıskançlık dolu kırbaçlarından kurtulamaz. Arabama yaslanıp sosyal medyada gezinmeyi tercih ediyorum. Creighton'ın hesabında gördüğüm fotoğrafa durakladım.Aslında uzun zaman önce Remi ile benim onun için yarattığımız şifreyi kullanıyordu ama şifreyi falan değiştirdi çünkü Remi kendi sayfasında 'tuhaf şeyler' paylaşmayı planlıyordu. Creighton'un profil resmi ilk gönderisiyle aynı. Benim farkında bile olmadığım bir zamanda çektiği bir selfie. Kucağında uyuyordum, başımı göğsüne sokmuştum, böylece benim yüzüm görünmüyordu ve onun sadece yarısı görünüyordu. Damarlı eli sahiplenici bir tavırla belimi kavrıyor ve başlıkta şöyle yazıyor: Kızım. Benim kadınım. Bana ait. Bu ay ayrı kaldığımız aydı. Beni o adaya kaçırmasından tam bir gün önce. Ne kadar romantik. Olumsuz. İkinci fotoğraf üniversiteye döndükten sonra çektiği bir başka selfie. Bir eli kıçımın altında beni taşıyor, bacaklarım onun çıplak beline dolanmış ve kafam onun omzuna gömülü. Onun tamamen bana ait olduğunu söylemiş miydim? Üçüncüsü (şu anda bakmakta olduğum ve nefes almamı zorlaştıran) az önce paylaştığı fotoğraf. Dövüşten önce, onu Jeremy'ye karşı gelmekten caydırmak için son bir girişimde bulunmak üzere soyunma odasına süzüldüm. Büyük hata. Bana sadece aç bir yırtıcı gibi bakmakla kalmadı, aynı zamanda vahşi bir adrenalin salgıladı. Söylemeye gerek yok, hiç şansım olmadı. Creighton boğazımı ısırıp bana şaplak atarken beni bankta önce önce vajinadan sonra da kıçımdan beceriksizce becerdi.Bu hatırlatma karşısında karın kaslarım zonkluyor ve kıçımdaki izler acı veriyor. Zevkten zevk aldığım kadar acıdan da zevk aldığım için kendimi çılgın hissetmeliyim, ama bunu kendim ve bizim hakkımızda kabul etmeyi öğrendim. Bizi biz yapan şeyin ne olduğunu kabullenmeyi öğrendim çünkü bu kadar farklı kişiliklere rağmen bu kadar uyumlu olduğumuz için ne kadar şanslı olduğumuzu fark ettim. Bir bulmaca gibi, iyi ve kötü parçalar birbirine mükemmel bir şekilde uyuyor. Paylaştığı fotoğraf, işimiz bittikten hemen sonra beni öptüğünde boynumdan yukarısı. O, tüyler ürpertici bir sahiplenme duygusuyla kameraya bakarken benim gözlerim kapalı, onun gözleri açık. Hatırlatma: O benim. İçimde bir karıncalanma dalgalanıyor ve omurgamın dibinde dans ediyor. O kesinlikle imkansız. Yine de resmi beğeniyorum. Ne? Benim de bir iddiada bulunmam gerekiyor. Bir dahaki sefere onunla flört eden bir kız yakaladığımda onu Instagram hesabına yönlendireceğim. Benim için yaptığı şey. Şaka değil, geçen gün şöyle dedi: "Bir Instagram hesabı açarsam tüm erkekleri takip etmeyi bırakacağını söylememiş miydin? Yap." Ona beni takip edebilecek sosyal medyaya sahip olması gerektiğini söylediğimi, beni dünyadan koparacağını değil ama bunu yapmadığını hatırlattım. Neyse, benimle alay ettiğinde bunu Harry'ye ve onun sürekli büyüyen hayran kulübüne göndereceğim. "Bunu durduramaz mısın?" Birkaç sıra ilerideki çok tanıdık ses süzülüyordu.Telefonumu elbisemin cebine koydum ve arabaların arasında gizlice ilerledim. Gerçekten de Cecily gölgelerin arasında duruyor, telefonunu sımsıkı tutarken gümüş rengi saçları rüzgarda uçuşuyor. İşin garibi, gömleği üzerinde hiçbir tırnak işareti olmayan sade siyah bir gömlek. Anlamıyorsun. Bunu yapamam," diye fısıldıyor titrek bir sesle ve ben de uzanıp ona sarılmak istiyorum. Bir süredir sıkıntılıydı ve Glyn bile geçen gün bu konudaki endişesini dile getirdi. Ona yaklaşmaya çalışırken ses çıkarmam gerekiyor, çünkü telefonu kulağından çıkarıp kiminle konuşuyorsa telefonu kapatmadan önce farların arasında geyik gibi bir bakışla bana bakıyor. "Annika?" Ses tonu soğuk, biraz yanlış, sanki tanıdığım Cecily değilmiş gibi. "Burada ne yapıyorsun?" “Ah, kardeşimle erkek arkadaşımın kavga etmesini izleyemedim. Hele ki aralarında bir kin varken.” Son kelimeyi aktarıyorum. "Ah anlıyorum." Sesi yumuşadı. Herhangi bir ani hareketin kaçmasına neden olacağından korkarak ona yavaşça yaklaşıyorum. "İyi misin Ces?" Sessizce başını salladı. Jeremy, Cecily'nin Creighton'ın beni kaçırmasına yardım ettiğini öğrendiğinden beri dayanılmaz bir durumda olsa da ona karşı kin beslemiyorum. Birincisi, bilmiyordu ve gerçekten onun sadece uçaktan atılmadan önce benimle konuşmak istediğini düşünüyordu.İkincisi, Jeremy yüzünden yeterince acı çekti. Kardeşimin ne kadar sert olabileceğini biliyorum ve o Cecily'den hiçbir zaman gerçekten hoşlanmadı. Karşılıklı ama yine de. Bazen de onları, anlayamadığım bir şekilde birbirlerine bakarken yakalıyorum. "Konuşmak istersen her zaman buradayım" dedim ona yumuşak bir sesle. "Jer'le ilgili olsa bile." Uzuvlarında görünür bir titreme var ve sanki bana güvenmesi gerekip gerekmediğini anlamaya çalışıyormuş gibi sertçe bana bakıyor. Sanırım yapabileceğine karar verdi çünkü ileriye doğru bir adım attı. “Anni, bunu kimseye anlatamazsın.” "Kalbimi geç ve ölmeyi umut et." Keskin bir şekilde nefes alıyor, gözleri yana doğru fırlıyor. "Korkunç bir hata yaptım ve bunu nasıl geri alacağımı bilmiyorum." Onu ilk defa bu kadar kaybolmuş, bu kadar korkmuş halde görüyordum. Cecily her zaman kendine en çok güvenen, iddialı olan ve soruna ilk önce yaklaşan kişi olmuştur. Ama kafası o kadar karışık görünüyor ki ona sarılmak istiyorum. "Nedir? Söyle bana, belki yardımcı olabilirim." "Onun-" Arkamda bir varlık hissettiğimde sözleri yarıda kesiliyor ve burun deliklerim onun adrenalin ve terle karışık kendine özgü kokusuyla doluyor. Güçlü bir el belime dolanıyor ve vücut ısısının benimkini bastırdığı yan tarafına çarptığım için ürperiyorum.Arkadaşım, "Merhaba Creigh," diye mırıldandı ve üzgün dikkatini bana çevirdi. "Geri döneceğim." Arkasından, "Cecily, bekle," diye seslendim ama o çoktan gitmişti. Creighton'un kalın kaşları ve patlak dudaklarıyla muhteşem yüzüne bakıyorum ve ona kızmak çok zor. “Ces bana bir şey söyleyecekti ama sen her şeyi berbat ettin.” "Cecily ne istediğini bile bilmiyorken onun işine karışma." Rüzgârın yüzüme çarptığı saçlarımı kulağımın arkasına itti. "Saklanıyor muydun küçük mor?" "Sizi kavga ederken görmek istemedim." Ben yutarım. "Kim kazandı?" "O bir çizimdi." "Tanrıya şükür." Bir nefes bırakıyorum. "Gelecek hafta rövanş maçımız olacak" "Cidden?" "Bir dahaki sefere saklanma, yoksa daha fazlasını ortaya çıkarırım." Alnımı alaycı bir şekilde salladı ve ben de o noktaya masaj yaparak ona baktım. “Ahh.Ve yine saklanacağım. "Velet olma." "Ah, lütfen, velet olmamı seviyorsun." "Önceki meze sana bir ders vermemiş gibi görünüyor." “Bu... sadece bir meze miydi?” "Az çok." "O zaman ana yemek nedir?" "İyi bir kız olup olmadığını anlayacaksın." Sesindeki vaat karşısında külotum sırılsıklam oldu. Planları hakkında beni bilgilendirmesini ve sonra kendimi hayatımın bir santimine kadar bağlanmış ve sikilmiş bulmamı seviyorum. Ya da bana işkence edebilmek için üretildiğine yemin ettiğim yeni oyuncakları tanıttığında. "Bu sefer de bir fotoğraf çekip IG'de yayınlayacak mısın?" "HAYIR. Sadece iki hafta kadar sonra kendilerine hatırlatılması gerekiyor." "Çok abartılısın ama seni hâlâ seviyorum," diye fısıldıyorum. "Çok fazla, bu delilik." “Güzel, çünkü senin de beni her zaman benim seni sevdiğim kadar sevmeni sağlayacağım.” Sonra beni belimden tutup öpüyor.