In this article, I challenge the idea of a one-way relationship in which tourists are supposed to contribute with economic resources and freer gender roles to the development and empowerment of poor, rural and traditional women. By reflecting on my own located, gendered and embodied position during my ethnographic fieldwork among women performing bobbin lace in the Coast of Death (Galicia, Spain), I analyze how gender roles and stereotypes interact in both directions, leading to misunderstandings and performances of pride and resentment on behalf of the craftswomen. Some gender stereotypes associated with the craftswomen by the tourist gaze and other affective fluxes such as policies, economy and heritage regimes are not only changing contexts but also being embodied, traditionalizing the craftswomen and curtailing their flexible economic practices by transforming both crafts and bodies into something that is just culture.

Bu makalede, turistlerin yoksul, kırsal ve geleneksel kadınların gelişimine ve güçlenmesine ekonomik kaynaklarla ve daha özgür toplumsal cinsiyet rolleriyle katkıda bulunmalarının beklendiği tek yönlü bir ilişki fikrine karşı çıkıyorum. Ölüm Sahili'nde (Galiçya, İspanya) masura danteli yapan kadınlar arasında yaptığım etnografik saha çalışması sırasında kendi yerleşik, cinsiyetlendirilmiş ve somutlaşmış konumumu yansıtarak, toplumsal cinsiyet rolleri ve stereotiplerin her iki yönde nasıl etkileşime girdiğini, yanlış anlamalara ve gurur performanslarına yol açtığını analiz ediyorum. ve zanaatkar kadınlar adına kızgınlık. Turistlerin bakış açısıyla zanaatkar kadınlarla ilişkilendirilen bazı toplumsal cinsiyet stereotipleri ve politikalar, ekonomi ve miras rejimleri gibi diğer duygusal akışlar, yalnızca bağlamları değiştirmekle kalmıyor, aynı zamanda somutlaşıyor, zanaatkar kadınları gelenekselleştiriyor ve hem zanaatları hem de bedenleri bir şeye dönüştürerek esnek ekonomik pratiklerini kısıtlıyor. bu sadece kültür.