Mining heritage is often used as a powerful tool in maintaining a sense of place and national identity, and Sweden is not different in this respect. Another important motive for the revival of the mining past is the opportunity for the economic revitalisation of the space marked by the deindustrialisation process. The aim of this paper is to investigate how mining heritage is interpreted and used for the goals of tourism destination development based on the five provinces in the middle part of Sweden that are called Bergslagen. The first decade of the 2000s was characterised by the prevailing top-down approach to the regeneration process of the mining landscape of Bergslagen; the process was led by public institutions that were mainly concerned with preserving the cultural heritage left over from the mining era. This resulted in the absence of a diverse and innovative thinking in terms of the touristic development of these destinations. Municipalities in the region ended up with multiple mining sites trying to attract visitors with similar types of experiences based on the limited representations of the regional mining heritage. Enhancing communication between the managers of the mining sites and closer collaboration with other tourism sites in the same region would improve visitation. Additionally, alternative interpretations of the heritage might allow for a wider representation of local people, as well as an awareness of the local or regional heritage of Bergslagen.

Madencilik mirası sıklıkla yer duygusunu ve ulusal kimliği korumada güçlü bir araç olarak kullanılıyor ve İsveç de bu açıdan farklı değil. Madencilik geçmişinin yeniden canlandırılmasının bir diğer önemli nedeni, sanayisizleşme sürecinin damgasını vurduğu alanın ekonomik olarak yeniden canlandırılması fırsatıdır. Bu makalenin amacı, İsveç'in orta kesiminde yer alan ve Bergslagen olarak adlandırılan beş ili temel alarak madencilik mirasının turizm destinasyonu geliştirme hedefleri doğrultusunda nasıl yorumlandığını ve kullanıldığını araştırmaktır. 2000'li yılların ilk on yılı, Bergslagen'deki madencilik alanının yenilenme sürecine yönelik yukarıdan aşağıya hakim yaklaşımla karakterize edildi; süreç, esas olarak madencilik döneminden kalan kültürel mirasın korunmasıyla ilgilenen kamu kurumları tarafından yönetildi. Bu durum, bu destinasyonların turistik gelişimi açısından farklı ve yenilikçi bir düşüncenin oluşmamasına neden olmuştur. Bölgedeki belediyeler, bölgesel madencilik mirasının sınırlı temsiline dayanarak benzer deneyimlere sahip ziyaretçileri çekmeye çalışan birden fazla maden sahasıyla sonuçlandı. Maden sahalarının yöneticileri arasındaki iletişimin arttırılması ve aynı bölgedeki diğer turizm sahalarıyla daha yakın işbirliği yapılması ziyareti artıracaktır.Ek olarak, mirasın alternatif yorumları, yerel halkın daha geniş bir şekilde temsil edilmesine ve Bergslagen'in yerel veya bölgesel mirasına ilişkin bir farkındalığa olanak sağlayabilir.