Social psychologists have long recognized that social contact between segregated groups can facilitate more accurate perceptions and concomitant reductions in prejudice only under certain conditions (Allport, 1954; Amir, 1969; Pettigrew, 1998). Indeed, several investigations have failed to find positive shifts in attitudes and stereotypes following cross-age contact (e.g., Auerbach & Levenson, 1977; Baggett, 1981; Seefeldt, 1987). Allport’s (1954) contact hypothesis laid out four conditions deemed necessary for intergroup contact to reduce prejudice: equal status contact, common goals, cooperative interaction, and institutional support. Translating these principles from interethnic situations in which they have generally been tested to intergenerational contact is not entirely straightforward (Seefeldt, 1987), but negative findings regarding intergenerational contact seem to be generally consistent with the contact hypothesis. Some researchers are now turning to the contact hypothesis to improve the structure, implementation, and evaluation of intergenerational programs designed to promote more positive attitudes and stereotypes regarding older people and the aging process (Seefeldt, 1987). To date, only two investigations have designed an intergenerational program in accordance with the contact hypothesis principles. Couper, Sheehan, and Thomas (1991) employed a quasiexperimental design in which adolescents interacted with mostly female older persons for five hours during a one-day workshop. Participants interacted in a variety of small group activities such as problem solving, interpersonal communication, and value clarification exercises.

Sosyal psikologlar, ayrılmış gruplar arasındaki sosyal temasın, sadece belirli koşullar altında daha doğru algıları ve önyargıda eşlik eden azalmaları kolaylaştırabileceğini uzun zamandır kabul etmişlerdir (Allport, 1954; Amir, 1969; Pettigrew, 1998). Gerçekten de, birkaç soruşturma çapraz yaş temasını takiben tutum ve stereotiplerde olumlu değişimler bulamamıştır (örneğin, Auerbach ve Levenson, 1977; Baggett, 1981; SeeFeldt, 1987). Allport’un (1954) temas hipotezi, önyargıyı azaltmak için gruplar arası temas için gerekli görülen dört koşul ortaya koydu: eşit statü teması, ortak hedefler, kooperatif etkileşimi ve kurumsal destek. Bu ilkelerin genellikle kuşaklar arası temasta test edildikleri etnik gruplar arası durumlardan çevrilmesi tamamen basit değildir (Seefeldt, 1987), ancak kuşaklar arası temasla ilgili olumsuz bulgular genellikle temas hipotezi ile tutarlı görünmektedir. Bazı araştırmacılar şimdi yaşlılar ve yaşlanma süreci ile ilgili daha olumlu tutumları ve stereotipleri teşvik etmek için tasarlanmış kuşaklararası programların yapısını, uygulanmasını ve değerlendirilmesini geliştirmek için temas hipotezine yönelmektedir (SeeFeldt, 1987). Bugüne kadar, sadece iki araştırma, temas hipotezi ilkelerine uygun olarak kuşaklar arası bir program tasarlamıştır.Couper, Sheehan ve Thomas (1991), ergenlerin bir günlük bir atölye sırasında beş saat boyunca çoğunlukla kadın yaşlı kişilerle etkileşime girdiği quasiexperimental bir tasarım kullandılar. Katılımcılar, problem çözme, kişilerarası iletişim ve değer netleştirme alıştırmaları gibi çeşitli küçük grup faaliyetlerinde etkileşime girdiler.